Mijn "hond" is bang voor jouw hond/ras.

Hebben jullie dat ook wel eens gemaakt? Dat iemand aangeeft dat zijn hond toch echt doodsbang is voor die van jou of voor het ras dat je hebt. En je dan twijfelt of het niet gewoon de persoon zelf is die bang is.

Vandaag zo'n situatie. Een mevrouw met een kooiker heeft aangegeven dat haar hond heel bang is voor mijne. Nu houd ik dus altijd Max bij me als ik ze zie en loop de andere kant op. Eerst ontweek zij ons ook en ging dat prima. Alleen de laatste tijd verwacht ze steeds meer van mij dat ik uitwijk terwijl zij gewoon rond loopt.

Nu liep ik het met Max door het park. En zag haar met haar hond, ik hield Max bij me en wachtte tot zij door liep. Dat deed ze ook. Maar haar hond bleef staan op het pad. En zij liep dus door terwijl ze hem bleef roepen. Dus ik wachtte even tot haar hond zou luisteren of dat ze hem op zou halen. Maar dit gebeurde dus niet, haar hond liep richting ons en negeerde het vrouwtje totaal. Ze was ondertussen zo'n 50 meter verder gelopen en duidelijk niet van plan om te keren. Ik heb het uiteindelijk maar gelaten en ben met Max door gelopen. Toen de honden elkaar eenmaal ontmoeten snuffelden ze even en viel haar hond uit naar Max. Die vervolgens als een angsthaasje naar mij rende met zn staart tussen zn poten. Ik heb hem mee genomen en ben erlangs gelopen. Vervolgens mevrouw helemaal gestresst controleren of haar hond niets had. Ik stond dicht bij genoeg om te zien dat mijn hond niets gedaan had maar zij had dat natuurlijk niet kunnen zien.

Nu heeft Max deze hond al vaker "ontmoet" toen viel die niet uit en snuffelde ze even om vervolgens hun eigen weg te gaan. De hond wil niet spelen en vindt Max ook niet zo leuk. Dat is natuurlijk prima, maar om de hond nu doodsbang te noemen. Ik heb zelf het gevoel dat het baasje Max nogal eng vindt.

Andere situatie waarbij de hond met zn kont omhoog en kop laag in het gras zit, en het baasje aangeeft dat de hond toch echt bang is en daarom niet met mijn hond mag spelen. Verwacht wordt dan dat ik Max meeneem en wegroep uit de situatie. 

Ik had dat tijdens een doggydate. Ik en mijn hond stonden aangemeld en daarna kwam er een vrouw met een kooierhondje bij (haha woon je toevallig in omg eindhoven) , die aangaf heel graag mee te willen als 'Kahlúa' thuisbleef, en dat in de reacties..

Mevr een berichtje gestuurt dat Kahlúa gewoon komt en dat zij ook welkom is. Ze gaf aan dat haar hond erg bang was voor Mechelse herders. Nou, fijn nieuwtje voor u, mijn hond is geen Mechelse herder, voor Duitse herders was haar hondje ook bang, goed nieuws weer, mijn hond is ook geen duitse herder, en ik vroeg toen of zij misschien banger was dan haar hondje zelf.. 

Uiteindelijk was ze toch gekomen, hondje deed het prima. Kahlúa negeerde haar, en andersom. Mevt daarintegen hield Kahlúa constant in de gaten en zat vol zenuwen. 

Toen de DD was afgelopen stuurde ze me een persoonlijk berichtje dat ze het fijn vond een prettige ervaring met herders te hebben

Toch.. mijn hond is ooit aangevallen door een Beauceron. als we diezelfde hond tegenkomen gaat ze tekeer. Zijn we op een doggydate met andere beaucerons, rottweilers, dobermanns etc, is het altijd echt even aankijken. Ze kán dan in het begin meteen heel beschermend reageren, en ik ben er zeker van dat dit niet aan mij ligt. Na een tijdje loopt dit goed los en is er niets aan de hand.

In het losloopgebied waar ik dagelijks kom zijn er verschillende mensen niet zo gesteld op herders. Onder het mom van: mijn hond is een keer aangevallend door een herder en nu is hij bang voor alle herders, wordt me dan ook vriendelijk duidelijk gemaakt dat Koda en ik een beetje uit de buurt moeten blijven. Vervolgens rent het ¨bange hondje´ hard blaffend op Koda af en moet ik proberen Koda af te leiden zodat hij er niet op reageert. Lukt niet altijd, dus doe ik Koda soms bij voorbaat vast als ik één van deze mensen zie. Soms rennen ze dan op mijn aangelijnde hond af. Ik weet zelf nooit zo goed hoe ik hierop moet reageren, maar hou er toch altijd weer een vervelend gevoel aan over. Tot nu toe heeft Koda zich nog nooit echt vervelend gedragen tegen een andere hond en ik vind het stom dat hij afgerekend wordt op zijn ras ipv zijn karakter. Nu weet ik dat er ook veel herdereigenaren zijn die trots staan toe te kijken als hun hond een andere hond ´de baas´ is, maar ik ken ook zoveel lieve, sociale herders. 

In jouw situatie vind ik het gedrag van die vrouw ook echt niet kunnen. Zij hoort haar ´bange hond´ bij zich te houden en als hij dan uitvalt naar jouw aangelijnde hond....wauw, en maar blijven denken dat haar hond het slachtoffer is. En het zou eigenlijk goed zijn om er wat van te zeggen, maar dat durf ik zelf eigenlijk nooit haha. Ik kan me trouwens slecht voorstellen dat iemand bang is voor Max, omdat hij toch wel een schattige uitstraling heeft. 

Een hond die blaffend op een andere hond af komt, kan dat juist uit angst doen. Een beetje 'de aanval is de beste verdediging'.

Toch niet netjes dat jij rekening met hen houdt en je hond bij je houdt en dat zij hun hond dan wel op de jouwe af laten komen (want hij doet toch niks? Ja, nou, de jouwe toch ook niet?)

Zelf nog nooit meegemaakt. Wel dat kleine hondjes bang reageren, maar dat is dan echt de hond en niet de baas. En laatst iemand die heel trots was op haar hond want 'hij discrimineert zwarte honden' en nu deed ie het blijkbaar goed. Prima.

Maar Ziva ziet er dan ook niet eng uit en laat mensen ook gewoon met rust, komt alleen bedelen als er misschien iets te krijgen valt. Zelfs mijn opa is niet meer bang voor haar omdat hij weet dat Ziva juist vang is voor hem. Laatst ging hij zelfs grappig doen en zette een stap in haar richting met een 'boe' erbij. Ziva wist niet hoe snel ze weg moest komen, haha!

Ik wil wel mee op doggydate maar alleen als het baasje van 'Kahlúa' weg blijft want mijn hond vind haar eng 

Haha, als grap bedoeld, je snapt wel Pascale, dat dat niet tegen jou gericht is. 

Ziva heeft wel een tijdje gehad dat ze inderdaad bang was van herders, toen had er net een haar flink gecorrigeerd en daar was ze diep van onder de indruk. Heeft een paar maanden geduurd voor ze begreep dat dat alleen die hond was en niet elke hond. Nu gaat het gewoon weer goed.

Hahaha, komt mooi uit, je woont toch in de buurt, neem jij lekker Kahlúa mee en blijf ik thuis 

Overigens snap ik die mensen wel hoor, zeker met een klein hondje. Een grote hond die niets doet kan ook uit blijheid schade aanrichten aan kleine honden. Mensen zullen zo iets nooit voor niets zeggen, of de hond heeft al iets naars meegemaakt of ze willen het voorkomen. Prima, als ik die mensen kan helpen door een blokje om te lopen vind ik dat geen probleem. 

Enne, ik heb dan wel een herder maar ik heb het ook niet zo op vreemde herders hoor... 

Ik heb die hond die bang is voor een ras  Kaylo wordt ontzettend zenuwachtig van Duitse herders. Hij gaat erg borstelen, staart tegen zijn bips en huppelt er raar omheen haha. Zodra ze zich komen opdringen stuur ik ze weg, hij heeft dat inmiddels goed door en laat het regelen aan mij over. Hij heeft dit altijd al gehad. Geen idee waarom. Andere type herders lijken een stuk beter te gaan, met Mechelaars kan hij vaak lekker rennen. Ik word van Duitse herders of andere herders echt niet warm of koud. Heb zelfs stage gelopen bij een politiekennel dus ik durf wel te zeggen dat ik de aanleiding niet ben haha. 

Toen ik mijn eerste hond had een duitse herder heb ik ontzettend vaak opmerkingen gekregen van mensen van wie de hond doodsbang voor herders zou zijn en een keer gegrepen door een herder. In veel gevallen had ik ook wel de indruk dat het de eigenaar was die bang was en niet de hond. 

Daar waar ik nu woon (Nedersaksen) is het allemaal veel makkelijker, bijna iedereen houdt zijn hond gewoon bij zich, men is bang voor incidenten, maar er is ook een hondenhoudbewijs plicht, dus de meeste mensen gaan elkaar gewoon uit de weg.

Ik heb wel de indruk dat Jenna echt bang is voor de meeste andere honden, ras maakt daarbij niet uit bij haar.

Edit: mijn eerste hond had trouwens wel iets tegen bordercollies, ze vond ze erg spannend, en ook honden met veel haar of rimpels zodat je geen gezichtsuitdrukking meer zag, daar wist ze ook niet veel mee aan te vangen, die werden toch wel aangeblaft door haar. 

Zelf was ze wel bang voor 2 grote duitse herderreuen, alhoewel die haar nooit wat gedaan hadden, ze vluchtte altijd piepend weg als die te dichtbij kwamen.

Tja, kooikerhondjes... ik vind ze onwijs leuk om te zien maar er zitten wel karaktertjes bij geloof ik. Toevallig de enige hond die in losloopgebied ooit echt lelijk tegen Freek heeft gedaan was een kooikerhondje.

Freek heeft eerlijk gezegd geloof ik ook wel iets tegen herders... maar dat kan er ook mee te maken hebben dat twee van de drie herders die we wel eens tegenkomen net zo makkelijk naar hem uitvallen als andersom. En Freek valt op zijn beurt ook gerust uit naar het lieve, rustige bordercollietje van een paar huizen verderop (waar hij nota bene eens heel leuk mee gespeeld heeft) dus daar valt ook geen pijl op te trekken. 

Maar ze bestaan denk ik echt wel hoor, honden die helemaal niets moeten hebben van een ander ras/kleur. 

Ik heb een beetje het omgekeerde. Mijn hond is van bijna alle honden die we tegenkomen wel wat bang. Er zit wel wat variatie in, afhankelijk van hoe de andere hond reageert (is hij speels, negeert hij haar, vertoont hij veel interesse,...) en hoe groot de andere hond is (kleine hondjes vindt ze veel minder eng dan grote honden), maar al bij al vindt ze eigenlijk geen enkele hond leuk. Behalve kleine, witte hondjes. Daar heeft ze geen problemen mee 
Op zich ook wel logisch, hoor, omdat we een maltezertje hadden waar ze mee is opgegroeid. 

Mijn hond reageert trouwens het minst goed op herders en border collies, maar ik denk dat dat meer te maken heeft met hun houding en reactie dan de rassen op zich. 

Wat ik altijd zo irritant vind is het: 'hij is ooit aangevallen door een herder, stafford wat dan ook' over een kleine chihuahua bijvoorbeeld. Als een herder een chihuahua echt had aangevallen was het er niet meer geweest, en gek genoeg gebruiken mensen dit altijd.. als je dan vraagt of ze er snel mee naar de da zijn geweest, of het aan het bloeden was is het antwoord 9 vd 10 keer nee... dan was het dus geen aanval geweest.. 

Veel mensen zijn bang voor mijn stafford. Inderdaad omdat ze dan zeggen dat hun hond is aangevallen door een stafford. Maarja ik vermijd sowieso de meeste honden. 

Mijn hond zelf reageert erg sterk op bordercollies en vergelijkbare rassen. Deze honden maken vaak een sterk oogcontact en sommigen willen rond mijn hond cirkelen. Ik denk dat ze het oogcontact opvat als agressie of bedreigend. 

Ziva doet dat ook en ik vind het heel vervelend. Ze ziet dan een hond uitvallen naar een andere hond en gaat er dan op fixeren. Wat die hond natuurlijk helemaal niet leuk vindt en vervolgens valt die uit naar Ziva als zij in de buurt komt. Waardoor zij nog banger wordt en meer gaat fixeren, etcetera.

Gelukkig heeft ze geleerd dit niet te veralgemeniseren (de ene ridgeback is de andere niet) maar uit voorzorg hou ik haar weg van honden die hier nerveus van (kunnen) worden. Ridgebacks, staffords, bulldogs, maar ook angstige, nerveuze en (licht) agressieve honden. En honden waar het al ooit bij mis is gegaan, blijven we helemáál bij uit de buurt.

Niet omdat ik iets heb tegen die rassen maar omdat ik weet dat er een redelijke kans is dat Ziva een uitval/aanval uitlokt doordat ze zo stom gaat lopen staren. Ze maakt van zichzelf een slachtoffer.

Maar het irritante vind ik dus, dat het vaak niet eens mis zou gaan als Ziva niet zo zou staren. Ze lokt het zelf uit alleen dat heeft ze niet door.

Wat ik altijd zo irritant vind is dat sommige mensen ‘een aanval’ bagataliseren. Wanneer mijn chihuahua al piepend en jankend van angst wordt opgejaagd door een herder die maar blijft doorgaan en doorgaan dan komt er geen druppel bloed aan te pas maar heeft mijn hondje wel doodsangsten uitgestaan. Dat is dan misschien geen aanval van de herder maar vanuit mijn hond gezien wel, en is het wel degelijk een trauma voor hem. 

Mijn ervaring is dat Vigo lelijk doet tegen honden waarvan de baasjes bang voor hem zijn. Dat zijn de honden die ook het vaakst grommen,lelijk doen...

Niet altijd maar het is wel iets dat opvalt. Hondeneigenaren waar ik regelmatig een praatje mee maak ongeacht het ras waarmee ze lopen,dat gaat goed(mits allebei aangelijnd,neem nooit geen risico's)

" Wat ik altijd zo irritant vind is dat sommige mensen ‘een aanval’ bagataliseren. Wanneer mijn chihuahua al piepend en jankend van angst wordt opgejaagd door een herder die maar blijft doorgaan en doorgaan dan komt er geen druppel bloed aan te pas maar heeft mijn hondje wel doodsangsten uitgestaan. Dat is dan misschien geen aanval van de herder maar vanuit mijn hond gezien wel, en is het wel degelijk een trauma voor hem.  "

Hilde & Twinko

Ja hier ben ik het wel mee eens, ondanks dat ik geen kleine hondjes heb, heb ik het wel meegemaakt de angst van zo'n klein hondje.

We stonden op een zomeravond te praten met 2 vrouwen met beide een klein hondje, Peer had destijds zijn muilkorf om. Hij had overigens nooit problemen met kleine hondjes. Ze konden elkaar ook. Dat hondje stond wat te snuffelen aan Peer, beide gewoon ontspannen. Op een gegeven moment stond Peer waarschijnlijk met zijn lompe poot op het pootje van dat hondje, hondje krijste, heel erg hard, waarop Peer zijn reactie, voordat ik er erg in had, gelijk er bovenop dook. Bijten kon hij niet, maar zijn gewicht, het klemmen met zijn poten, was voor dat hondje een vreselijk trauma. Ik voelde mij ook verschrikkelijk schuldig en ontzettend stom. Ik heb die vrouw de volgende dag een bos bloemen en koekjes voor de hond gebracht met excuus. Ik voelde mij echt ontzettend lullig. Vrouwtje was ook vreselijk geschrokken. Dit alles is nu een jaar of 5 terug gebeurd, maar volgens die vrouw is dat beestje nog altijd wat angstig voor grotere honden, wat hij voor die tijd niet was.  

Op de hondenschool was ooit eens een mevrouw met een maltezer pup die zat in Obi's klas. En toen gingen we eens opdrachten doen met de pup van iemand anders, soort roulette. Obi woog toen misschien wel al 20kg. Maar nog steeds een pup in al zijn pluizige onschuld. "Nee, ik wil niet met de herder" zei die vrouw. Toen iedereen geruild had behalve zij. Ze vond Obi toen al eng en Obi was nog zo klein. En potverdorie goed en voorzichtig met de kleine rassen. Daar heb ik altijd opmerkingen over gehad. Haar angst was nergens op gebaseerd, behalve zijn grootte misschien.  "Ach doe nou maar gewoon, hij doet jou echt niets" zei de instructrice en Obi deed later nog braaf wat ze vroeg ook nog. 

Maar ze stond ernaast te trillen als een rietje. Ik denk dat veel mensen teveel voor hun honden spreken of zich zo gedragen richting vreemde honden dat hun honds' beleving hetzelfde wordt als die van henzelf. 

Hij is ook onwijs schattig en lief haha. En luistert echt goed tegenwoordig. Komt eigenlijk altijd gelijk terug als ik hem ergens vandaan wil hebben. Of gaat er niets eens naar toe als het niet mag.

Alleen.... Max blijft wel een herder. Een schattige kleine herder, maar dat herder gedrag zit er wel in. En dat vinden sommige mensen inderdaad spannend. Nog een vrouw hier die haar loopse teef los niet lopen en mijn ongecastreerde reu moest dan maar aan de riem. Max luistert dan dus nog, en boeit het helemaal niets of ze loops zijn of niet. Dus ik ben maar gewoon de andere kant op gelopen.

Mijn hond is dus dol op staffords, eigenlijk klikt het met zulke honden altijd.

Amerikaanse of Engelse maakt niet uit. Alleen als ze echt te ruw spelen door hun volledige gewicht op hem te gooien loopt hij soms weg. 

Max lijkt op een bordercollie maar is dat dus echt niet, en vaak willen de eigenaren dan dat Max met hun bordercollie speelt. Alleen die zijn niet altijd gediend van Max zijn felheid.  Ik leg dan maar uit dat mijn hond een ander karakter heeft.

Even andersom. Liep afgelopen week met mijn lhasa,  netjes ad lijn door de straat. Komt een mw aan met am.stafford, staart omhoog, oren onhoog , grauwend, trekken mijn richting op, mw. kon hem amper houden.. Ik heb maar eve gewacht tot hij langs was gelopen en hoopte dat hij niet los zou komen. Zegt mw. Het is toch zo,n bange poeperd.....Tja zal wel, alleen laat een bange hond ander gedrag zien.....

Het zou natuurlijk angstagressie kunnen zijn? Aangeleerd dat dan wel, aanval is de beste verdediging.

Mijn hond doet dat als hij bijvoorbeeld aan de lijn zit en een hele grote hond passeert. Hij lijkt dan echt vals, maar als ik hem er naar toe zou laten gaan zal die nooit bijten. Alleen de andere hond dan vaak wel.

May heeft het niet heeeul erg op duitse herders. Maar kan ze prima passeren. Soms met een blaf of een belachelijk grote bocht. Nadeel is dat er een paar in het bos hier zijn. Die gaan dan liggen en soms wat naar voren sluupen. Of blijven liggen. En dan gaat May er met een enorme boog langs. Dan nog springen ze op en stormen ze op May af. Ze rent of snel weg. En staat opeens stil met een brom. Ze vind dat zooo niet oke.

Daarnaast is May scheef. Ze heeft het niet heel eeg op sommige labradors. Voornamelijk die belachelijk onderdanige. Daar loopt ze gewoon met een gemeen hoofd langs. En als ze ook maar willen snuffelen bromt ze al. Terwijl haar beste vriendje is een labrador..

Verder heb ik het eerder andersom. May is en blijft een husky. De hoeveelheid keren dat ik mensen heb gehoord ja mijn hond kan niet mer husky's hij is er door opgejaagd of dergelijke. 

Ik snap dat dat vervelend is. Maar over t algemeen kunnen die honden prima met May. Om de simpele reden dat ze de meeste honden straal negeert en prima luistert. Er is er zelfs 1 die kan daardoor idd niet meer met husky s een kleine naakthond. Helaas let die vrouw niet altijd even goed op. Aangezien May er netjes langs loopt maar die kleine die hapt wel in May terwijl ze langs wil lopen. Al gaat ze met een boog gaat hij achter haar aan. May heeft nog nooit wat twrug gedaan. Ik roep May nu gewoon bij me of loop de andere kant op. Maar ook hier heh ik zoiets van. Ja jou hond kan niet met hussen. Bijt er zelfs in. Dus ik noet een andere kant oplopen... dat is niet logisch..!

Oow en May houd niet heel erg van het gesluip van herders of het gedrijf. Al kan ze met sommige herders prima spelen!

" Wat ik altijd zo irritant vind is dat sommige mensen ‘een aanval’ bagataliseren. Wanneer mijn chihuahua al piepend en jankend van angst wordt opgejaagd door een herder die maar blijft doorgaan en doorgaan dan komt er geen druppel bloed aan te pas maar heeft mijn hondje wel doodsangsten uitgestaan. Dat is dan misschien geen aanval van de herder maar vanuit mijn hond gezien wel, en is het wel degelijk een trauma voor hem.  "

Hilde & Twinko

Klopt. Mijn vlindertje is op kerstmis gegrepen door een bouvier of briard, ik weet het niet goed, het ging allemaal zo snel. Hij werd gegrepen in de nek en had daarna enorm veel pijn. Met spoed naar de dierenarts geweest, geen druppeltje bloed te zien, maar uit voorzorg tegen inwendige bloedingen toch allemaal foto's en een echo genomen. Uiteindelijk met wat pijnstilling naar huis. Hij was echt onder de indruk en is normaal totaal niet bang van welke hond dan ook. Sindsdien gaat hij meteen al in de verdediging als er een hond nog maar te hard een poot op hem zet om te spelen. Het was geen moordpoging, maar in de nek grijpen en tegen de grond gooien is echt geen corrigerende snep meer. Het woord aanval is hier echt wel op zijn plaats. 

" Wat ik altijd zo irritant vind is dat sommige mensen ‘een aanval’ bagataliseren. Wanneer mijn chihuahua al piepend en jankend van angst wordt opgejaagd door een herder die maar blijft doorgaan en doorgaan dan komt er geen druppel bloed aan te pas maar heeft mijn hondje wel doodsangsten uitgestaan. Dat is dan misschien geen aanval van de herder maar vanuit mijn hond gezien wel, en is het wel degelijk een trauma voor hem.  "

Hilde & Twinko

Mee eens. Hier was er wel bloed, ben ik wel met spoed naar de dierenarts gegaan en viel het gelukkig relatief mee. Maar ook als er geen bloed was geweest was het een trauma voor m’n hond geweest, het gevoel van geen schijn van kans maken, in de val te zitten... het wanhopige gejank van hem. Tja, hij is niet dood, dus mag het geen aanval genoemd worden? Het interesseert me ook weinig hoe je het noemt, een aanval, een beet, wat dan ook, mijn hond heeft daardoor een hekel aan herders. Het is niet anders. En daar loop ik met alle liefde een blokje voor om. 

Twee honden van hetzelfde ras die elkaar tegenkomen kunnen vaak heel leuk spelen. Zelfde gewoontes, zelfde bewegingen, zelfde energie. Je ziet een soort van herkenning. 

Daarom geloof ik ook dat sommige rassen daardoor juist helemaal geen succes zijn samen. Dat heeft niks met vals of asociaal te maken maar gewoon met de miscommunicatie van lichaamstaal en gewoontes. Andere energie. Het ene ras wil graag samen rennen, waar een ander ras meer lichamelijk contact zoekt met stoeien. 

Wanneer een contactzoeker vrolijk op een renner springt raakt de onderste in paniek terwijl de ander het leuk bedoeld.

Dit nog verder door trekkende denk ik dus ook dat bepaalde rassen ‘bang’ kunnen zijn voor andere rassen. Puur omdat ze zo anders zijn qua gedragingen en de signalen dus verkeerd geïnterpreteerd worden. 

Overigens wat betreft baasje of hond bang.. in beide gevallen is omlopen het beste. Een stabiele hond voelt angst van het baasje en zal hier op reageren. Angst van een baasje neem je niet weg met 1 positieve ontmoeting, hier moet zo’n persoon echt zelf serieus aan gaan werken zonder eigen hond er bij. 

Ja ik denk wel dat het kan. Eerst geloofde ik er ook nooit zo in totdat we James kregen. James kan niet heel goed met andere honden (we zijn wel op het punt dat hij aardig begint te negeren en door loopt, vind ik helemaal prima) maar sommige honden reageren ook best heftig op hem en heb al meermaals de opmerking gehad dat ze hun hond op die manier niet kennen. Ik weet nu wel dat er 1 hondje is waar James op reageert en weet ook een hondje van een oudere dame die weer heel erg op hem reageerd. Juist daarom hebben wij voor 99,9 % James aan de lijn omdat wij weten hoe hij kan zijn maar ook hoe er gereageerd kan worden op hem. Mijn vriend kwam een keer ontdaan thuis omdat er een herder losliep en wou vechten met James. Het baasje van de herder was echt geschrokken daarvan en had het niet eerder meegemaakt. We komen ze nog wel eens tegen met uitlaten en indd... herder staat mdt andere honden maar zodra James eraan komt is er totale fixatie op hem. We weten het van elkaar en houden beide ruim en netjes afstand van elkaar met passeren. 

" Twee honden van hetzelfde ras die elkaar tegenkomen kunnen vaak heel leuk spelen. Zelfde gewoontes, zelfde bewegingen, zelfde energie. Je ziet een soort van herkenning. 
Daarom geloof ik ook dat sommige rassen daardoor juist helemaal geen succes zijn samen. Dat heeft niks met vals of asociaal te maken maar gewoon met de miscommunicatie van lichaamstaal en gewoontes. Andere energie. Het ene ras wil graag samen rennen, waar een ander ras meer lichamelijk contact zoekt met stoeien. 
Wanneer een contactzoeker vrolijk op een renner springt raakt de onderste in paniek terwijl de ander het leuk bedoeld.
Dit nog verder door trekkende denk ik dus ook dat bepaalde rassen ‘bang’ kunnen zijn voor andere rassen. Puur omdat ze zo anders zijn qua gedragingen en de signalen dus verkeerd geïnterpreteerd worden. 
 
Overigens wat betreft baasje of hond bang.. in beide gevallen is omlopen het beste. Een stabiele hond voelt angst van het baasje en zal hier op reageren. Angst van een baasje neem je niet weg met 1 positieve ontmoeting, hier moet zo’n persoon echt zelf serieus aan gaan werken zonder eigen hond er bij.  "

Hilde & Twinko

Ja, hier ben ik het wel echt mee eens! Ik denk dat dat ook wel een ding is waarom zoveel baasjes (en hun honden soms) niet heel fan zijn van Duitse Herders bij hun eigen hond. Aangezien leuk spelen voor veel herdersoorten ook wel wat gehap hoort te hebben. Dat is ook de reden dat ik bij Koda het commando zachtjes altijd gebruik als er kleine hondjes bij hem in de buurt komen (ik probeer echt kleine hondjes sowieso te ontwijken, omdat ik bang ben dat Koda ze niet als medehond, maar als speeltjes ziet), dan weet hij dat hij zijn tanden niet mag gebruiken, want ook een zacht speels hapje bij een klein hondje is gewoon niet leuk. Speelt Koda met andere herders of met de poedel van mijn zus is het happen prima en stoeien ze erop los. 

Ik begrijp andere hondeneigenaren wel en houd ook zeker rekening met ze als ze zeggen dat hun hond bang is voor de mijne, maar zie hierin wel een verschil in houding. Je hebt een deel dat het netjes aangeeft, soms zelfs wel even wil laten snuffelen als ik zeg dat hij echt niets doet, en als ik ontwijk zelf ook hun hond even vast houden of bij zich roepen en je hebt het deel dat het vanzelfsprekend vindt dat jij met je hond maar om moet lopen omdat je een ´valse herder´ hebt. Met de eerste groep heb ik nooit een probleem, de tweede hou ik altijd een minder gevoel aan over.

Mace haat elke hond maar vooral grote zwarte/donker grijze. nu ziet hij niet zo goed dus ik denk dat zwart moeilijker te lezen is ofzo. 

Ik meld vaak aan de baas sorry mijn hond is niet leuk naar donkere honden. En veelste vaak voelt zon baas zich enorm op de ziel getrapt  en ik hoor ook vaak dat ik dan wel bang zou zijn. Dat is dus zeker niet het geval en ik vind dat persoonlijk best een vervelende aanname.

Het speel gedeelte wat Hilde zegt vind ik ook een hele goede. 

Chewy en ik gaan bijvoorbeeld het losloopveld niet in als een bepaalde herder er is. Ze willen allebij graag spelen maar hebben andere manieren. Chewy wil als een gek rennen en dat wekt toch een bepaald instinct op bij de herder die dan ineens een groot konijn ziet ofzo. 

Mijn aussies, hebben absoluut niets met herders, zijn daar echt wel beetje bang voor ( helaas is dat gekomen doordat er bij ons in de buurt teveel herders lopen die om niets uitvallen,vof als een gek op mijn meiden af komen lopen ).

Mijn oudste australian shepherd Kaylin gaat achter of pal naast mij lopen als er een herder in het vizier komt, ik negeer haar op dat moment gewoon, en laat haar lopen waar ze wil.

De jongste Djaira, gaat op een afstand staan blaffen, en als de hond vlak bij is loopt ze er met een boog omheen, dit doet ze ook bij veel wit met donker bruine honden ( omdat er al regelmatig een bruin/witte jachthond naar haar uitgevallen is, overigens is ze nog nooit echt gebeten ), maar door dit soort honden worden mijn honden wel angstig, vooral de jongste ( welke overigens niets terug zou doen, ze gaat eerder op de vlucht ( het is echt een watje ).

Ik ontwijk overigens honden niet behalve als ik weet dat ze lelijk doen, en als ze dan toch in de buurt komen zal ik mijn honden op welke manier dan ook bescherming bieden ( zeker tegen de altijd loslopende bruin met witte hond welke duidelijk een hekel heeft aan mijn beide aussies ), de flatcoated retriever van mijn ouders laat ze met rust, die loopt ze zo voorbij om dan uit te vallen naar mijn aussies, die, die hond nog geen blik waardig keuren.

Ik ga regelmatig met mijn jongste Aussie op doggydate, en dat gaat altijd goed, zolang er maar niet lelijk gedaan wordt door honden.

Zwart met puntoren vinden ze hier heel stom. En ik heb helemaal niets tegen zwart met puntoren dus aan mij ligt het niet.

Mijn hond en overleden hond zijn bang voor witte, langharige honden. Ooit als pup gebeten door een golden en is nooit meer hersteld. Vind het niet zo heel gek hoor, een hond onthoud zoiets gewoon en raakt in paniek als ze dat zien, kan je het nog in zulke goede banen willen leiden soms krijg je het er gewoon niet uit.